Σκεψου πριν μιλησεις!

 

Στη ζωή μας συνεχώς άνθρωποι έρχονται και άνθρωποι φεύγουν. Κάποιους από αυτούς τους απομακρύνουμε εμείς οι ίδιοι και άλλοι παίρνουν μόνοι τους αυτή την απόφαση. Το θέμα όμως δεν είναι τόσο ότι φεύγουν, διότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό και κάποια στιγμή το ξεπερνάς, το σημαντικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο τρόπος που θα βρεί ο καθένας  για να κάνει αυτή τη λεγόμενη εντυπωσιακή ‘έξοδο’.

Συνήθως, ο τρόπος που επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο είναι τα λόγια. Είναι δηλαδή, οι κουβέντες που θα ξεστομίσει κάποιος ,χωρίς πρώτα να τις ζυγίσει, απλά και μόνο για να βγει από τη δύσκολη θέση και να ξεφύγει από την κατάσταση αυτή. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο εναλλακτικές σε αυτή τη περίπτωση είτε αυτά που θα πει να βρουν ‘στόχο’ ή απλά, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ‘να μπουν από το ένα αυτί και να βγουν από το άλλο’. Τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, λέει λέξεις με ‘βαριά’ σημασία, λέξεις που μένουν χαραγμένες και ακολουθούν τον άλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα ή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Αναφέρομαι , λοιπόν, στις λέξεις εκείνες που κάνουν τον άνθρωπο να χάνει την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του, να τον αμφισβητεί συνεχώς και να τον θεωρεί ανίκανο να κάνει οτιδήποτε. Εκτός όμως από τον ίδιο δυσκολεύεται να πιστέψει στους γύρω του και γενικότερα στις ανθρώπινες σχέσεις. Μιλάω για εκείνο το συναίσθημα που λέγεται απογοήτευση, που ωθεί τον άλλον να κλείνεται στον εαυτό του, να μην ανοίγεται, γιατί πολύ απλά το έκανε μία φορά και απέτυχε παταγωδώς.  Φοβάται να κάνει καινούργιες γνωριμίες και να δώσει ευκαιρίες σε ανθρώπους που ίσως και να τις αξίζουν, αλλά δεν θα το μάθει γιατί απλά δεν είναι έτοιμος να κάνει αυτό το παραπάνω  βήμα.

Με το καιρό όμως, όσος και αν είναι αυτός, σιγά σιγά αρχίζει και πάλι να βγαίνει από το ‘καβούκι’ του, αρχίζει να αποδέχεται την κατάσταση αυτή, να πιστεύει στον εαυτό του, να πατάει στα πόδια του και το σημαντικότερο να δίνει ευκαιρίες σε νέες γνωριμίες.  Γιατί όλοι αξίζουν έστω και μία ευκαιρία να αποδείξουν  τι αξίζουν πραγματικά, αφού κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται. Και στη τελική, καλό είναι να θυμόμαστε ό,τι όλα γίνονται για κάποιο λόγο, που ίσως και να μην μάθουμε ποτέ…

Author

mm

Γεια σας, είμαι η Έλενα και σπουδάζω Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Χαίρομαι που συνεισφέρω και εγώ στην ομάδα της Δρω και που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφραστώ μέσα από την σελίδα της.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll Up