Η γενιά μας.. Δεκαετία του ’90 συγκεκριμένα του ’96.. Τώρα τελευταία σε όποιον τύχει να πω αυτή τη χρονολογία, είναι σαν να του λέω ότι κατέβηκα από τον Άρη 😜 ε Εντάξει δεν τους αδικώ, αν συναναστρέφεσαι με άτομα που εκείνη τη χρονιά πήγαιναν ήδη σχολείο, σε βλέπουν σπόρο τώρα.. Και αυτό είναι το πρόβλημα.. Αυτές οι νέες γενιές είμαστε πολύ σπόροι.. Όλοι οι μεγαλύτεροι (είτε 5 χρόνια είτε 25 χρόνια μεγαλύτεροι) μας βλέπουν ως τη γενιά του καταναλωτισμού, της καλοπέρασης, των πάρτι, του ποτού και όλων των σχετικών.. Με το δίκιο τους βέβαια.. Δεν τους έχουμε δείξει και κάτι το διαφορετικό..

Εντάξει, από γενιά σε γενιά, από ηλικία σε ηλικία, από άτομο σε άτομο διαφέρουν πολλά.. Άλλοι είναι στον κόσμο τους έχουν επιλέξει την αποστασιοποίηση από τα <<παγκόσμια>> προβλήματα και ζουν ευτυχισμένοι μες στη φούσκα τους, άλλοι προσπαθούν για ένα καλύτερο μέλλον, όχι μόνο το δικό τους, αλλά και των συνανθρώπων τους και άλλοι ενώ γνωρίζουν και θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν, κάπου κάπου τους πιάνει ένας φόβος για το άγνωστο μέλλον και παραιτούνται λίγο πολύ από τη ζωή.. Συμβιβάζονται δηλαδή με αυτά που έχουν και αυτά που τους δίνουν..

Εγώ σαν μια 20άχρονη, που ζει σε μια μικρή μικρή πόλη (χωριό δηλαδή 😛), που ουσιαστικά δεν έχει βιώσει σημαντικά προβλήματα ζωής μπορεί να σας πεί ότι πολλοί νέοι προβληματίζονται.. Ναι, για το μέλλον τους, για τη δουλειά τους, για τα προς το ζην τους, για το πώς θα μεγαλώσουν παιδιά σε μια τέτοια κοινωνία και ακόμα χειρότερα σε μια τέτοια χώρα.. Όμως δεν είμαι από τους νέους που θα ρίξουν ευθύνες ΜΟΝΟ σε πολιτικούς, ή σε μεγαλύτερους, ή στην κοινωνία… Ευθύνονται και ευθυνόμαστε όλοι, γιατί μια κοινωνία γίνεται καλύτερη με την προσπάθεια όλων.. Αυτό ισχύει και για τη χώρα.. Όλοι θέλουν να αλλάξει η κατάσταση, αλλά κανείς δεν θέλει να αλλάξει ο ίδιος..

Έχουμε βολευτεί όλοι με τα λεφτά του μπαμπά, αργότερα θα βρούμε και ένα μέσο για μια σταθερή δουλειά…. Και κάπως έτσι θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση της χώρας μας (προς θεού υπάρχουν εξαιρέσεις, μην παρεξηγηθούμε). Το μόνο που μπορώ να πω ως μια από τα εκατομμύρια νέων είναι να συλλογισθούμε όλοι για τη ζωή που έχουμε και για τη ζωή που θα θέλαμε να έχουμε.. Γιατί ξεχνάμε ότι εμείς είμαστε αυτοί που θα συνεχίσουν να παλεύουν, οι παλιοί όσο πάλεψαν πάλεψαν..

Είναι η σειρά μας.. Και εκτός από την καλοπέραση πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας.. Στην πόλη μας, στη χώρα μας, αλλά και παγκόσμια.. Γιατί δυστυχώς τα προβλήματα και οι κίνδυνοι που μας περιβάλλουν δεν είναι μόνο τα ορατά, που συναντάμε καθημερινά.. Είναι χειρότερα, μεγαλύτερα.. Και κάτι τελευταίο..  Όπως είχε πει μία ποιήτρια…

“Ζήτα αυτό που θέλεις και να είσαι προετοιμασμένος να το αποκτήσεις..”                       (Maya Angelou, Αφροαμερικανίδα ποιήτρια)