Ο Ανθρωπος ”λαμπει” στο σκοταδι

Νύχτα…βαθιά σιωπή κυριαρχεί.
Κι όμως, κάποιος κλαίει.
Λίγα αφτιά πραγματικά ακούν, λίγοι νιώθουν.

Η μάνα γη ξεκίνησε το μοιρολόι.

Ο εχθρός συνεχίζει να υπάρχει,

τα αδέρφια αλληλλοσκοτώνονται ακόμα.

Γιατί; για ένα κομμάτι ύλη; για ένα συμφέρον;

Η μάνα κλαίει. Τα παιδιά της επιστρέφουν στα σπλάχνα της και αυτή θρηνεί.

Γύρισαν πίσω νεκρά. Γύρισαν στο χώμα, πίσω στη μήτρα.

Υπάρχει όμως και το στερνοπαίδι,

έχει ψυχή, έχει καρδία, έχει φλόγα.

Η νύχτα δεν το τρομάζει, ξέρει πως να δημιουργεί φως.

Είναι γενναίο το στερνοπαίδι,

τα σωθικά του φλέγονται απο αρετές, η καρδιά και η ψυχή του είναι αδάμαστες.

Είναι μικρό, όμως τη δύναμη που κατέχει δεν την χωράει το μέγεθος.

Το στερνοπαίδι μπορεί να νικήσει τον εχθρό, μπορεί να φωτίσει το σκοτάδιμ

μπορεί να δώσει δύναμη και να στηρίξει τα αδέρφια του στα δύσκολα.

Ποιός είναι αυτός ο εχθρός; ποιός είναι ο αδελφοκτόνος;

Πόλεμος λέγεται, μάνα του η σκοτενή άβυσσος. Έχει αδέρφια, έχει παιδιά,

ζοφερά τα ονόματα τους, δεν θα τα γράψω.

Ποιό να είναι αυτό το μικρό παιδί; το στερνοπαίδι;

Εσύ είσαι…

Η καρδιά, η ψυχή και ο νούς σου (να) αγωνίζωνται ασταμάτητα.

Εαύ ακούς, εσύ νιώθεις, εσύ σκέφτεσαι! Δείξε το!

Είσαι η ειρήνη, είσαι η ελευθερία,είσαι η δημοκρατία,είσαι η ελπίδα…

Είσαι ο άνθρωπος.

Author

mm

Είμαι η Νικολετα και μόλις μπήκα στον κοσμο των φοιτητών και της δράσης. Στοχευω στο να κάνω πράγματα δημιουργικά και που με εκφράζουν, από εδώ και πέρα προσπαθώ να προσφέρω ότι καλύτερο μπορώ στην κοινωνία και στους γύρω μου!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll Up