Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Δράμα στις 24 Σεπτεμβρίου του 1952. Έφυγε απο τη ζωή στο Παγκράτι στις 4 Ιουνίου 2008.Κηδεύτηκε στην Δράμα στις 6 Ιουνίου 2008. Δεν πέθανε ποτέ. Ο Νίκος Σεργιανόπουλος εν ζωή ήταν ο απόλυτος ζεν πρεμιε. Κάθε κορίτσι,κοπέλα και γυναίκα ήταν καταγοητευμένη απο την προσωπικότητα όχι τόσο του Σεργιανόπουλου αλλά του κύριου Κωνσταντίνου Μαρκορά. Δεν υπήρχε τίποτα να του προσάψει κανείς εκτος ίσως απο μια κακιά του συνήθεια. Ο Σεργιανόπουλος μετα θάνατον χαρακτηρίστηκε “δυστυχισμένος”,”άνθρωπος χωρίς φίλους”,”κομπλεξικός”,”προκλητικός”,”πρεζάκι”.. Όπως είχε πει ο ίδιος σε κάποια συνέντευξη:”Πρωτοσέλιδο δύο μέρες συνέχεια στην Espresso χωρίς δεύτερο θέμα,γιατί η Espresso είναι ξέρεις παζλ απο θέματα, εγώ ήμουνα μόνος μου.Μόνο ο πρωθυπουργός όταν βγαίνει γίνεται αυτό,και λέω μα τι έκανα..”(σχετικά με την σύλληψη του για κατοχή ναρκωτικών).

Για ένα κοριτσάκι 10-11 χρονών,ο ζωντανός Νίκος Σεργιανόπουλος ήταν ένας γοητευτικός κύριος που έδινε απλόχερα γέλοιο στο κοινό που τον παρακολουθούσε. Οι αλησμόνητες ατάκες των Δύο Ξένων,οι στιχομυθίες στους Στάβλους της Εριέτας Ζαίμη και οι κυνικές συνεντεύξεις του ήταν αρκετά για να μπλεχτείς στα δίχτυα του γοητευτικού κυρίου. Λίγα χρόνια αργότερα,για μια κοπελα 19-20 χρονών,ο απών πλεον Νίκος Σεργιανόπουλος είναι πολλά παραπάνω. Ένας άνθρωπος με τόσο γνήσια και καθαρή ψυχή που η επίγεια κοινωνία δεν το άντεξε. Μια προσωπικότητα με ευαισθησίες που ο κόσμος δεν μπορούσε να καλύψει. Ένας άντρας που η ανάγκη του να ευχαριστήσει όλους τους άλλους,ίσως τον έκανε λίγο να παραμελήσει τον εαυτό του.

Δεν ξέρω αν είναι ο καταλληλότερος χώρος για μια τέτοια αναφορά. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει κάποιος χώρος να χωρέσει την αγάπη για έναν άνθρωπο που ποτέ δεν είχα δει απο κοντά. Ξέρω όμως στα σίγουρα πως για εμένα, δεν έχει καμία σημασία με ποιον κοιμόταν  κάθε βράδυ στο κρεβάτι του, τι κάπνιζε για να χαλαρώσει και τι ουσίες κατέβαζε όταν είχε ντέρτια,σημασία έχει πως είχε καθαρό βλέμμα και καρδιά γεμάτη αγάπη,πως απο τότε που έφυγε το γοητευτικό αυτό χαμόγελο έπαψε να φωτίζει την Γη.. Κι η Γη σκοτείνιασε..Το θέατρο για μενα είναι ένας στόχος.Στόχος αφιερωμένος σε έναν κύριο που κάπως κάπου κάποτε θα γνωριστούμε. Μέχρι τότε, να περνάς καλά αγαπημένε όλων..

Κυρίες και κύριοι,ο ένας και μοναδικός..