Εκείνη η πανηλίθια στιγμή που πετάγεσαι στον ύπνο σου γιατί νομίζεις οτι αν δεν πιείς νερό θα πεθάνεις…Πίνεις νερό ξαναξαπλώνεις και το μάτι σου είναι γαρίδα.Σκατά!Είναι η μόνη στιγμή της μέρας(ή ίσως και της νύχτας) που η απόλυτη σιωπή που επικρατεί μες στο φοιτητικό σπίτι,με ενοχλεί.Καθ’όλη την διάρκεις της μέρας μου λείπουν άνθρωποι,τους σκέφτομαι και χαμογελώ.Αυτή όμως την συγκεκριμένη ώρα,δεν μου λείπουν απλά..Θέλω να πάω να τους βρω κολυμπώντας.Πετώντας,Περπατώντας.Έχει πολλά ωραία εδώ!!Τα πάντα είναι ωραία,κάθε μέρα μια πρόκληση,κάθε άνθρωπος μια έκπληξη.Αυτή η απόλυτη ησυχία όμως τις νύχτες είναι τραγική..Και λες θα σηκωθώ να γράψω κάτι να περάσει η ώρα.Και σηκώνεσαι.Και γράφεις.Και μετά τις 2 πρώτες σειρές νομίζεις οτι θα κοιμηθείς όρθια.Και κλείνεις τον υπολογιστή.Και στριφογυρίζεις δέκα λεπτά.Και ξανανοίγεις τον υπολογιστή. Και ανακαλύπτεις οτι έχει και φατσούλες που μπορείς να βάλεις στο άρθρο.Και έχεις και τον Χαρούλη να παίζει έτσι για να μην ξεχνάς την βάση.Και τον ακούς να λέει”λόγια που μου είπες μην μου ξαναλες,όλα τα θυμάμαι”.Και δως του οι φιλοσοφικές σκέψεις.Και δως του τα διαβολεμένα εκείνα πλασματάκι “βρε να στείλω ένα μήνυμα να δω τι κάνει;” Κατάθλιψη! Κοιτάς το ρολόι.Μα είναι 4:02.Μα έχω μάθημα το πρωί.Μα γαμώτο δηλώνω υπεύθυνα οτι δεν υπάρχει περίπτωση να ξανασηκωθώ μέσα στην νύχτα να πιω νερό.Χίλιες φορές να πεθάνω απο την δίψα.

Στα αλήθεια ελπίζω να είναι και κάποιος άλλος ξύπνιος και να νώθει τι εννοώ..

Εκνευρισμένα,Συριανά γκριτινγκς!

Άννα! -.-