Άντρας λογάτε μα έτσα θοριά κοπέλι τως εμοιάζει
Άγρια φαίνετε η όψη του μ’ άνθρωπο δεν πειράζει,
Όπου αγαπά όσο μπορεί αθρώπου νούς να βάλει
Δεν θα το πεί, μα την καρδιά κάνει τηνε χαλάλι,
Ποτέ του δε φοβήθηκε θεριά να ημερέψει
Μα σε γυναίκας έρωτα έπρεπε να μπερδέψει,
Και να του σπάσει τα φτερά πάνω στο πέταγμα του
Να μη του ‘φήσει μάθια ‘νοιχτά να φαίνεται η χαρά του,
Να τον λαβώσει δίχως σταλιά αίμα στ ατζί να τρέξει
Δίχως να δεί λαβωμαθιά να τη γιατροπορέψει
Κι απός σιγά να πορευθεί στη ζήση που ‘χει μείνει
Με μια πληγή που αίμα σταλιά χάμε στη γή δε ‘φήνει
Μα ο δυνατός ο άθρωπος όσες φορές κι αν πέσει
Θα σηκωθεί στα πόδια του, το νού θα ξεμπερδέσει
Κι ανε πονεί, βαθυά χωστά, κι αθρώπου δε το λέει,
Κι αν δάκρυσε δεν δέχεται να αποδεχτεί πως κλαίει
Στάζουν τα μάθια, κόκκινα μα ανέκφραστος σου μοιάζει,
Κοιτά τ αποίρου το κενό και λέει πως “δε πείραζει”
I am genuinely thankful to the owner of this site who has
shared this enormous post at at this time.
We’re a group of volunteers and starting a new scheme in our
community. Your site provided us with valuable info to work
on. You have done an impressive job and our entire community will be
grateful to you.
I’m gone to inform my little brother, that he
should also pay a visit this weblog on regular basis to obtain updated from most up-to-date gossip.
Hello to all, how is everything, I think every one is getting more from this site, and your views are fastidious
designed for new people.
Hurrah, that’s what I was searching for, what a stuff! existing
here at this weblog, thanks admin of this site.
my blog post – tracfone
Thank you so much!